Naar een idee van Rein vd Wiel: Toren van Babel
Mensen op een associatieve manier aan het denken te zetten in plaats van ze een boodschap mee te geven.  Ik zou graag een voorstelling maken die multiculturaliteit als startpunt heeft, en raakpunten onderzoekt. De twin towers als symbool van miscommunicatie tussen culturen, terwijl  de grote rijkdom die verschillende culturen elkaar kunnen geven wordt verwaarloosd. Setting van beneden en boven. Boven zijn schommels waar fantasieën en herinneringen aan thuis, vroeger, geluk een plaats krijgen, beneden is de wereld die tot absolute stilstand kan worden gebracht door de kracht van de verbeelding, bijv een scène uit Heldenplatz.
Basis: Extremely loud and incredibly close van Jonathan Safran Foer
Aan het verhaal ontlenen: Een vader stopt zijn zoontje in op 10 september, een jongetje verliest zijn vader op 9-11, ziet dat het zijn vader is maar hij neemt niet op, na de begrafenis wil hij zijn vader terugvinden in de verhalen van anderen. Met een ingesproken boodschap over ene Black, besluit hij een zoektocht te beginnen waarin alle BLACKS uit het telefoonboek bezocht moeten. Het vinden van de persoon leidt ertoe dat degene die en zijn ex-vrouw elkaar weer gaan zien. Vliegtuigen vliegen de twin towers weer uit.
eraan toe te voegen: scènes waarin ook vrolijkheid kan worden beleefd: bijv. op zijn zoektocht komt het kind in een jazzcafé terecht, liedjes van allerlei origine, choreografie van de mensenmassa bij de twin towers op 9-11 en geimproviseerde scènes waarin mensen elkaar niet snappen, niet willen begrijpen en wat maakt dat twee culturen zover van elkaar af komen te staan
Het verhaal van Oscar Shell die zijn vader verliest en op zoek naar hem gaat aan de had van codes uit zijn laatste ingesproken boodschap: en een verrassing voor Moeder  bij ene Black. De scenes zijn de mooiste en meest bruikbare scenes uit het boek met genoeg ruimte voor veel dans, beweging en muziek In de roman zijn sommige dingen luid en dichtbij. De oorlog is luidruchtig en dichtbij - voor Oskars grootouders, die het bombardement op Dresden hebben overleefd, en voor Oskar, die zijn vader heeft verloren bij de aanslag op het World Trade Center.
De toekomst is luid en dichtbij. De liefde is luid en dichtbij. Er is ook veel wat stil en ver weg is. Er zijn personages die niet spreken en personages die niet horen. Personages die de halve wereld over reizen om afstand te scheppen tussen zichzelf en degenen van wie ze houden, en personages die eindeloos door de stad dolen en niets liever willen dan thuiskomen. En dan zijn er zaken - zoals Oskars relatie met zijn vader - die tegelijk luid en stil, dichtbij en ver weg zijn.

Oskars speurtocht door New York na de dood van zijn vader, Oskars moeder die troost zoekt bij een weduwnaar benadrukken het thema 'Hoe moet er worden omgegaan met het kwaad'.
Een schijnbaar harmonieuse wereld, Babylon, is op zijn toppunt van bloei plotseling getroffen door een grote rampspoed.  
Babylon – staat voor een tijdgeest, een cultuur, een denkpatroon. Die is zelfgenoegzaam, arrogant, overmoedig. Het loopt een forse deuk op door een rampspoed, een aanslag. Het raakt in een stadium van desintegratie, spraakverwarring, heftige tegenstelling.

Babel - Het beeld van de toren wordt gereserveerd voor de toestand waarin het individu terecht komt door de shock van het verlies. "de toren waarin de kreten van het gepijnigde ego rondzingt". Het individu komt schoksgewijs uit zijn verdoving. De voorstelling geeft een beeld van de bijna onmogelijkheid daarmee om te gaan. Toch vindt er aan het eind van een  zoektocht naar het geliefde een soort loutering plaats, een manier van omgaan met de pijn.