RESEARCH ARTANT
De immigratie vanuit het Duits keizerrijk - Migratie 2 - 13e -18e eeuw
ACTUALITEIT VAN HET SOEFISME 2005-2007
– De Oud-Iraanse cultuur na de Arabische verovering
Een vervolg op het onderzoek naar de flamenco (zie Anadalucie, byzantium van het westen en Missa Gitana, een bedevaart naar de bakermat van de flamenco). Hierin worden de ontwikkeling van de ud, naar de vijfsnarige gitaar als voorloper van de 6-snarige flamenco-gitaar, de rol van Zyriab, de zwarte merel en de literatuur, mn parallellen tussen soefi dichters (Hafez) en moderne Iraanse poëzie (Forough Farazad). Dit is voor onderzoek voor een te ontwikkelen voorstelling.
HOF van PINTO 2005-2006 - Migratie 1 Joodse immgratie 17e eeuw
In het kader van de aktie Houd De Pintobieb Open werden wij uitgenodigd om een aantal vertelvoorstellingen te maken ter uitbreiding van hun aanbod naar de buurt toe. We doken het archief in en werden verrast door de schat aan verhalen die voor het oprapen lagen.
De eerste Pinto die in Amsterdam ging wonen heeft de mondeling overgedragen familiegeschiedenis laten optekenen in het zgn Pinto Manifest. Daarmee hadden we opeens een feuilleton van 7 verhalen van de verschillende generaties die tegelijk de toestand van Europa vertelt. Met de familiegeschiednis kwam ook de Breestraat van 1652-1654 tot leven, we leerden de Joodse buren van Rembrandt kennen, wisten nu waar ze gewoond hadden, en wat hun geschiedenis was en hoe die onderling verweven waren. Dit vormde mogelijk een tweede feuilleton van een drieluik.
De derde was die van het huis zelf die in de eerste 100 jaar zodanig verfraaid werd dat het de uitsraling van een paleis had, waar en in het buiten Tulpenburg in de 18e eeuw ook werkelijk vorsten ontvangen werden zoals stadhouder Willem IV, de hertog van Lotharingen en vele anderen. Het huis waar jaren lang een eigen academie van de Pinto’s in was gehuisvest. Het huis van waaruit de latere filosoof Isaac de Pinto vanuit Amsterdam zich mengt in de discussies van de Parijse salons en de Londense koffiehuizen en hij met de verlichte denkers van die tijd zoals Voltaire, Diderot en de la Codima correspondeert over indianen in Amerika, de joodse kwestie, actuele economische kwesties als staatsschuld, de waarheidskwestie, het materialisme enzovoort.
De titel is ontleend aan de naam die het huis had gekregen in volksmond. Het was de zetel van de "Portugese Natie" in Amsterdam, zoals de gemeenschap van sefardische Joden in Amsterdam werd betiteld. Het maakt een mooie verbinding met de positie die de familie de Pinto vanaf hun ballingschap uit Spanje vanaf het eind van de 15e eeuw eeuw tijdens de opkomst van de gedwongen bekering van niet-christenen en de oprichting van de Inquisitie in de 16e meer dan 100 jaar hadden aan het hof van de koning van Portugal.
DE GOUDEN EEUW– De WIC een trauma van de Hollandse koloniale expansie?
Vervolgresearch voor het tentoonstellingprojekt over de relatie Nederland-Brazilie en de raciale en culturele relaties met vraagstelling Het een gebied dat voor en ten tijde van Nieuw Holland zo belangrijk was voor Nederland. Waarom blijft het feit dat Brazilië vanaf eind 1600 altijd een belangrijke handelspartner is geweest zo onderbelicht in het Nederlandse zelfbeeld of geschiedenis. De verovering van Brazilië was een plan in de expansie-filosofie vanVlaamse protestanten tijdens het twaalfjarig bestand om Spanje het pijn te doen in Zuid-Amerika . De West-Indische Compagnie is de officiële uitdrukking van dit streven, een onderneming die onder leiding van Maurits van Nassau kwam met voor de helft een militair en de andere helft een handeloogmerk waar voor aandelen worden uitgegeven en de VOC en de Staten Generaal het merendeel van het kapitaal verschaffen. In werkelijkheid zijn er al intensieve relaties met Brazilië met name door de Zeeuwen soms onder engelse vlag (vanaf 1585) vooral in het Noorden het continent: Suriname, Ceara, de Amazone en Pernambuco. Dit leidt tot belangentegenstellingen met de Hollanders/Amsterdam en anderen. In 1654 was de onderneming definitief mislukt, en waren de Hollanders over hun oren betrokken bij de slavenjandel.
POST-APARTHEID 2004-2005
Culturele ontwikkelingen sinds de afschaffing van de apartheid bekeken vanuit een van een transcultureel perspectief. Een werkbezoek aan Zuid-Afrika in december 2004.
HET RASPHUYS 2002-2003 -
Een onderzoek naar het Tuchthuis in Amsterdam van direct na de calvinistische machtsovername dat in Europa talloze navolgingen kreeg. Een onderzoek naar de vroegste contacten vanuit Nederland met Brazilie en de handel in Brazielhout, waaruit sinds de Middeleeuwen rode verf voor de textielververij werd gewonnen en dat de naamgever werd van het land
DE MYTHE VAN HOLLAND – Hoe tolerant is tolerantie - 2001
Tolerantie is een waarde die hoog in het Nederlandse vaandel staat.
In het eigen oordeel, maar zeker in de ogen van menige buitenstaander.
Die roemt de tolerante sfeer van Nederland (mn Amsterdam) in vele toonaarden. Vanwaar die hogelijk positieve waardering? De positieve waardering van het begrip tolerantie legt de nadruk op een alteruistische connotatie, het ruimte laten aan de ander. Dit ontneemt echter het zicht op het eigen belang. Historisch is het economisch en geopolitieke voordeel aantoonbaar, dat het handelsstaatje Holland heeft gehad van haar tolerante imago. Zie ook discussie 3 en discussie 4
DE BOODSCHAP VAN DE BRAZILIË 1997
Muziek is deel van de braziliaanse ziel en ritme zit in hun manier van spreken, van lopen, van voetballen. De drie belangrijkste groepen die hebben bijgedragen aan haar bevolking, de portugezen, de afrikanen en de indianen, worden alle drie als nogal triest beschouwd, met een groot heimwee naar het vroegere land of leven. De uitkomst is helemaal niet zo triest. De muziek is een paspoort tot blijdschap en een vluchtplaats voor de frustraties van het moeilijke materiële leven. Als er geen Brazilië zou bestaan, zou iemand het moeten uitvinden, is een gangbare grap.
De Brazilianen zelf hebben van zichzelf een gevoel van uniek-zijn.
Brazilië's nationale karakter en ook haar rijke muzikale traditie stammen uit de diepgaande vermenging van rassen. Mensen met verschillende godsdiensten hebben geen probleem met elkaar te leven en te werken. Brazilianen van joodse, libanese en syrische afkomst gaan na hun werk met elkaar naar de zelfde pub, voor een drankje of een samba op vrijdag. Of hij nu van Libanese, Bantu of Japanse afkomst is, iemand in Brazilië beschouwd zichzelf voor alles Braziliaan. Dat maakt Brazilië tot zo'n leerzame bron van inspiratie voor het Europa van nu en straks.
|