ZOMEREGEN
Het toneel van deze roman is Vitry-sur-Seine, een groeigemeente aan de rand van Parijs.
Aan de ene kant van de oude straatweg ligt de oorspronkelijke kern, aan de andere kant rijzen de torenflats op van een fonkelnieuwe slaapstad. Daartussenin wonen Ernesto, zijn ouders, zijn broers en zussen in een vervallen huisje met een aangebouwd slaaphok waar ieder jaar een bedje wordt bijgezet. De gemeente negeert hen en Ernesto;s ouders hebben al lang afgeleerd, iets te verlangen. Kinderbijslag en werkloosheidsgeld,meer ver-bindt hen niet met de overheid. En over leerplicht voor de kinderen praat niemand. Totdat Ernesto onverhoeds blijkt te kunnen lezen. Het natuurtalent gaat naar school. Tien dagen gaat het goed. dan weigert Ernesto verdere lessen, want 'op school leer je alleen dingen die je niet weet'. Die uitspraak maakt indruk -bij zijn onderwijzer, maar weldra ook bij het ministerie en de pers. Wat moet er van Ernesto worden?

Zomerregen kan gezien worden als een parabel of een sprookje. In ieder geval is het een uiterst poëtische roman, waarin alle kracht van Duras' schrijverschap is samengebald.

Marguerite Duras

Boek Prediker en Duras
In kerk en theologie is Prediker lang verwaarloosd. Prediker -Luther noemt hem leraar- leefde in de 3e eeuw voor Christus. Wat zijn opvallende zaken bij het boek Prediker:
-dat het bestaat uit maar 11 bladzijden en daarbij 15 uitdrukkingen  kent, die wij nog altijd kennen en gebruiken
-dat er wordt gesproken in de Ik-vorm
-dat God niet is de God uit Egypte, maar
-dat God mysterieus is, een bijna iets, maar onherkenbaar
-dat Hij herkenbaar is in een globaliserende wereld, bijvoorbeeld in de songtekst van de Birds:Turn, turn, turn.
-dat Hij speurbaar is in boeken als Zomerregen(Duras)s,de Avonden(Reve) en Doodshoofdvlinder(Wolkers)
Lang ging alle aandacht in de theologie uit naar “Heilsgeschichte”.  Maar de Bijbel is geen geschiedenisboek, geen historisch boek, maar een spiritueel boek, een boek om wijzer van te worden, om wijsheid op te doen.
Al lezende moeten we ons altijd afvragen: wat staat er, wat betekent dit voor het hier en nu. In de jaren 60 hadden we de theologie van de Hoop. Alle aandacht ging naar òf verleden, òf toekomst. Het heden kwam daarbij/daardoor in verdrukking.

Duras verinnerlijkt het frontgevecht. De voorstelling moet deze meer naar buiten brengen. Ernesto strijdt hierbij op het nivo van de kennis, Jeanne op dat van de hartstocht, de "brot­hers and sisters" op het niveau van de onschuld.
Duras manipuleert de tijd door middel van taal en ontregelt de ervaring van tijd continu. In de voorstelling wordt eerder gezocht naar een verhouding tot tijd, waardoor het weer een onderdeel kan worden van het frontgevecht.
De struktuur en de volgorde van de scenes zoekt naar een emotionele conti­nuiteit; de emoties zetten zich voort of worden getransfor­meerd.
De voorstelling ontwikkelt zich als een puzzel waarvan de stuk­jes zich uiteindelijk aan elkaar laten leggen.
De speelstijl moet ervoor zorgen dat het frontgevecht tussen kindzijn en volwassenworden gaat plaats vinden tussen publiek en voorstelling.
In een vertellende speelstijl zijn de spelers zowel personage als vertel­ler. Dit spelen/vertellen gebeurt vanuit een zekere speelsheid en licht­heid, maar met een toenemende verontrus­tende werking. Het perspektief binnen de scenes verschuift zo tussen verteller en personage, tussen kind en volwas­sene, tussen geborgenheid en ontheemding, tussen buitenstaander en betrokkene.
De uiteindelijke tekst ontwikkelt zich al werkend. Het script "Het boek, de boom en het kind" vormt er de aanleiding toe