Historisch en Cultureel Onderzoek

RESEARCH ARTANT

(ONDER CONSTRUCTIE)

 

Aan elke project of voorstelling gaat een funderende research vooraf. Hier volgt een (onvolledige) overzicht.
We hopen in de toekomst uit deze onderzoeken te publiceren.

ACTUALITEIT VAN HET SOEFISME 2005-2007

De Oud-Iraanse cultuur na de Arabische verovering
Een vervolg op het onderzoek naar de flamenco (zie Anadalucie, byzantium van het westen en Missa Gitana, een bedevaart naar de bakermat van de flamenco). Hierin worden de ontwikkeling van de ud, naar de vijfsnarige gitaar als voorloper van de 6-snarige flamenco-gitaar, de rol van Zyriab, de zwarte merel en de literatuur, mn parallellen tussen soefi dichters (Hafez) en moderne Iraanse poëzie (Forough Farazad). Dit is voor onderzoek voor een te ontwikkelen voorstelling.

HOF van PINTO 2005-2006 -   Migratie 1 Joodse immgratie 17e eeuw 
In het kader van de aktie Houd De Pintobieb Open werden wij uitgenodigd om een aantal vertelvoorstellingen te maken ter uitbreiding van hun aanbod naar de buurt toe. We doken het archief in en werden verrast door de schat aan verhalen die voor het oprapen lagen.
De eerste Pinto die in Amsterdam ging wonen heeft de mondeling overgedragen familiegeschiedenis laten optekenen in het zgn Pinto Manifest. Daarmee hadden we opeens een feuilleton van 7 verhalen van de verschillende generaties die tegelijk de toestand van Europa vertelt. Met de familiegeschiednis kwam ook de Breestraat van 1652-1654 tot leven, we leerden de Joodse buren van Rembrandt kennen, wisten nu waar ze gewoond hadden, en wat hun geschiedenis was en hoe die onderling verweven waren. Dit vormde mogelijk een tweede feuilleton van een drieluik.
De derde was die van het huis zelf die in de eerste 100 jaar zodanig verfraaid werd dat het de uitsraling van een paleis had, waar en in het buiten Tulpenburg in de 18e eeuw ook werkelijk vorsten ontvangen werden zoals stadhouder Willem IV, de hertog van Lotharingen en vele anderen. Het huis waar jaren lang een eigen academie van de Pinto’s in was gehuisvest. Het huis van waaruit de latere filosoof Isaac de Pinto vanuit Amsterdam zich mengt in de discussies van de Parijse salons en de Londense koffiehuizen en hij met de verlichte denkers van die tijd zoals Voltaire, Diderot en de la Codima correspondeert over indianen in Amerika, de joodse kwestie, actuele economische kwesties als staatsschuld, de waarheidskwestie, het materialisme enzovoort.
De titel is ontleend aan de naam die het huis had gekregen in volksmond. Het was de zetel van de "Portugese Natie" in Amsterdam, zoals de gemeenschap van sefardische Joden in Amsterdam werd betiteld. Het maakt een mooie verbinding met de positie die de familie de Pinto vanaf hun ballingschap uit Spanje vanaf het eind van de 15e eeuw eeuw tijdens de opkomst van de gedwongen bekering van niet-christenen en de oprichting van de Inquisitie in  de 16e meer dan 100 jaar hadden aan het hof  van de koning van Portugal.

De immigratie vanuit het Duits keizerrijk - Migratie 2 - 13e -18e eeuw
Onderzoek naar het geslacht Duker. Migratiestromen van 1190 tot nu.

DE GOUDEN EEUW– De WIC een trauma van de Hollandse koloniale expansie?
Vervolgresearch voor het tentoonstellingprojekt over de relatie Nederland-Brazilie en de raciale en culturele relaties met vraagstelling  Het een gebied dat voor en ten tijde van Nieuw Holland zo belangrijk was voor Nederland. Waarom blijft het feit dat Brazilië vanaf eind 1600 altijd een belangrijke handelspartner is geweest zo onderbelicht in het Nederlandse zelf­beeld of geschiedenis. De verovering van Brazilië was een plan in de expansie-filosofie vanVlaamse protestanten tijdens het twaalfjarig bestand om Spanje het pijn te doen in Zuid-Amerika . De West-Indische Compagnie is de officiële uitdrukking van dit streven, een onderneming die onder leiding van Maurits van Nassau kwam met voor de helft een militair en de andere helft een handeloogmerk waar voor aandelen worden uitgegeven en de VOC en de Staten Generaal het merendeel van het kapitaal verschaffen. In werkelijkheid zijn er al intensieve relaties met Brazilië met name door de Zeeuwen soms onder engelse vlag (vanaf 1585) vooral in het Noorden het continent: Suriname, Ceara, de Amazone en Pernambuco. Dit leidt tot belangentegenstellingen met de Hollanders/Amsterdam en anderen. In 1654 was de onderneming definitief mislukt, en waren de Hollanders over hun oren betrokken bij de slavenjandel.

POST-APARTHEID 2004-2005
Culturele ontwikkelingen sinds de afschaffing van de apartheid bekeken vanuit een van een transcultureel perspectief. Een werkbezoek aan Zuid-Afrika in december 2004.

HET RASPHUYS  2002-2003 - 
Een onderzoek naar het Tuchthuis in Amsterdam van direct na de calvinistische machtsovername dat in Europa talloze navolgingen kreeg. Een onderzoek naar de vroegste contacten vanuit Nederland met Brazilie en de handel in Brazielhout, waaruit sinds de Middeleeuwen rode verf voor de textielververij werd gewonnen en dat de naamgever werd van het land

DE MYTHE VAN HOLLAND – Hoe tolerant is tolerantie - 2001
Tolerantie is een waarde die hoog in het Nederlandse vaandel staat. In het eigen oordeel, maar zeker in de ogen van menige buitenstaander. Die roemt de tolerante sfeer van Nederland (mn Amsterdam) in vele toonaarden. Vanwaar die hogelijk positieve waardering? De positieve waardering van het begrip tolerantie legt de nadruk op een alteruistische connotatie, het ruimte laten aan de ander. Dit ontneemt echter het zicht op het eigen belang. Historisch is het economisch en geopolitieke voordeel aan­toon­baar, dat het handelsstaatje Hol­land heeft gehad van haar tolerante imago. Zie ook discussie 3 en discussie 4

DE BOODSCHAP VAN DE BRAZILIË 1997
Muziek is deel van de braziliaanse ziel en ritme zit in hun manier van spreken, van lopen, van voetballen. De drie belangrijkste groepen die hebben bijgedragen aan haar bevolking, de portugezen, de afrikanen en de indianen, worden alle drie als nogal triest beschouwd, met een groot heimwee naar het vroegere land of leven. De uitkomst is helemaal niet zo triest. De muziek is een paspoort tot blijdschap en een  vluchtplaats voor de frustraties van het moeilijke materiële leven. Als er geen Brazilië zou bestaan, zou iemand het moeten uitvin­den, is een gangbare grap. De Brazilianen zelf hebben van zichzelf een gevoel van uniek-zijn.
Brazilië's nationale karakter en ook haar rijke muzikale traditie stammen uit de diepgaande vermenging van rassen. Mensen met verschillende godsdiensten hebben geen probleem met elkaar te leven en te werken. Brazilianen van joodse, libanese en syrische afkomst gaan na hun werk met elkaar naar de zelfde pub, voor een drankje of een samba op vrijdag. Of hij nu van Libanese, Bantu of Japanse afkomst is, iemand in Brazilië beschouwd zichzelf voor alles Braziliaan. Dat maakt Brazilië tot zo'n leerzame bron van inspiratie voor het Europa van nu en straks.

 

ANDALUCIË, Byzantium van het Westen - Op zoek naar de wortels van de Flamenco- 1995
De algemene opvatting die Byzantium puur een opvolger van de keizerlijke macht van het Rome in verval ziet, en byzantijnse kunst als voortzetting van de Romeinse, is een simplificering. Die onderschat vooral op grove wijze de invloed van het Nabije Oosten, van Egypte en Syrië tot aan Perzië, die een krachtige en initiatiefrijke rol op de regio in die tijd had. Vooral Alexandrië speelde een aanzienlijke rol niet alleen in het proces van gedachtevorming, waar de Platonische Hellenistische ideeën zich verenigden met die van het Judaïsme en later van bet christendom, maar ook als het hart van een artistieke provincie die een overheersende invloed had. De interesse in sensuele werkingen, rijkdom en kleurrijke pracht, traditioneel in de Oosterse manier van kijken en vooral in de Perzische kunst gecultiveerd, ging in de Keizerlijk Byzantijnse Kunst de meer intellectuele Grieks-Latijnse smaak voor proportie en harmonie, weldaden voor de geest, vervangen. Byzantium met de conclusie dat "het uiteindelijk een maatschappij bleek waarin volkeren en culturen elkaar ontmoetten en samensmolten, zich consolideerden en weer uiteenvielen in een eindeloze opeenvolging. Byzantium was zowel opvolger van het Rome van Augustus als een nieuwe oosterse christelijke staat. De gewelddadigheden ten gevolge van religieuze inzichten, zoals de latere kruistochten, vonden vooral plaats als ze samenvielen met een politiek doel of economische idealen. Als een dergelijk verband niet bestond was er wel degelijk sprake van aanpassing en coëxistentie".
De twee religieuze kunstopvattingen, de Latijnse, die de realistische weergave voorstaat en de oosterse die elke materiële opwekking verbiedt kwam tot een bittere botsing in de periode van de iconografische crisis. Gedurende de achtste eeuw bereikte de artistieke "abstractie" haar hoogtepunt, niet alleen getuige de verspreiding van islamitische non-figuratieve kunst en ook de Byzantijnse omarming van deze radicale oplossing, maar ook de schepping van de Ierse kunst in Noordwest Europa. De meest abstracte werken ooit gekend in het Westen tot onze tijd. Maar materiële vertegenwoordiging - nu figuratieve kunst genoemd - werd uiteindelijk dominant. Deze twee tendensen in Christelijke kunst, het Romeins figuratieve en de oosters abstracte, zouden bepalend worden voor het lot van de westerse kunst.
Het pausdom zette zich uit angst voor het uiteenvallen in voor de overwinning van het rationeel Latijns realisme. Paus Gregorius de Grote zond benedictijns missies naar verre landen, tot aan Engeland om de Ierse invloed tegen te gaan. Zich realiserend hoe veel kunst kon bijdragen aan de verspreiding en implementering van ideeën, liet bij ook het ritueel van de Latijnse liturgie opleggen en in het bijzonder de specifiek Latijnse Gregoriaanse zang. De liturgie die door Gregorius lll in 1081 onderdrukt werd, stond bekend als de Spaanse liturgie - of mozarabisch - en niet als byzantijns. Vier eeuwen later heeft men weliswaar in afwezigheid van een precieze notatie, een restauratie of reconstructie ondernomen, maar die was noodzakelijkerwijs willekeurig. De term mozarabisch, afgeleid van het Arabische musta'rib (gearabiseerd) is van toepassing op de christenen van voor de komst van de moslims in de 7e eeuw en dus ook van voor de byzantijnse bezetting, die onder de Byzantijn Justinianus in 554 begon en minder dan een eeuw duurde.

 
DE TAAL VAN THEATER - Toegankelijkheid als medium van communicatie 1993
Is theater omdat het een relatie met de werkelijkheid heeft op basis van gelijkenis meer algemeen toegankelijk dan gesproken taal.
Taal is bestaat uit een aantal willekeurige afspraken binnen een gegeven cultuur en vereist een vertaalslag tussen verschillende culturele afspraken.  Theater past de tekens van de werkelijkheid niet toe in hun oorspronkelijke functie, maar beeldt ze weer als tekens ervan af. Zo brengt ze de (culturele) werkelijkheid onder het kritisch bewustzijn. ... voor meer paper1
 
De betekenis van DE WEG in het Chinese denken 1990  
RESEARCH